بر دریافت شنیداری و تحمل ابهام زبان آموزان ایرانی مطالعه ی تاثیر تدریس ضمنی صورت های خفیف و اتصال گفتاری

این مطالعه به بررسی رابطه میان دریافت شنیداری و میزان تحمل ابهام و سطوح بالا، متوسط و پایین آن در زبان آموزان ایرانی در اصفهان می پردازد.علاوه بر این، تاثیر تدریس ضمنی صورت های خفیف و اتصال گفتاری در تلفظ، بر دریافت شنیداری و تاثیر این آموزش ها و گذر زمان در تغییر سطح تحمل ابهام بررسی شده است. پس از همگون سازی شرکت کنندگان به وسیله آزمون تعیین سطح آکسفورد، 82 شرکت کننده به 4 زیرگروه کنترل و آزمایش تقسیم شدند. به منظور اندازه گیری میزان تحمل ابهام opt نسخه ی ترجمه شده ی ابزار سنجش تحمل ابهام نورتون 1975 و مقیاس سنجش تحمل ابهام در یادگیری زبان دوم الی 1989 اجرا شده است. بخش شنیداری آزمون تعیین سطح آکسفورد برای ارزشیابی قبل و بعد از آموزش دریافت شنیداری به کار گرفته شده است. تحلیل های آماری two-tailed pearson-product correlation, independent and paired-sample t-test and one-way anova، انجام شده اند. ضریب همبستگی میان تحمل ابهام و دریافت شنیداری به دست آمده چندان قابل ملاحظه نبود. سطح متوسط تحمل ابهام همبستگی میانه ی مثبتی با دریافت شنیداری نشان داد. شرح و آموزش ضمنی صورت های خفیف و اتصال گفتاری بر دریافت شنیداری شرکت کنندگان گروه آزمایش بسیار تاثیرگذارشناخته شد. همچنین تفاوتی در سطح تحمل ابهام شرکت کنندگان در یادگیری زبان دوم مشاهده شد، این تفاوت در میان شرکت کنندگان گروه کنترل ناچیز و قابل چشمپوشی بود در حالی که افزایش سطح تحمل ابهام شرکت کنندگان گروه آزمایش به طور قابل ملاحظه ای چشمگیر بود